Фирдус Тямаев.
 Минусы песен

Полюбил күңел сине, Пожалей әзрәк мине. Почему хат язмыйсың, Наверно, яратмыйсың. Почему хат язмыйсың, Наверно, яратмыйсың. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Бирдем сердцаны сиңа, Булсын вечно для тебя. Килсен, вместе булырбыз, Счастливо без торырбыз. Килсен, вместе булырбыз, Счастливо без торырбыз. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Баш авырта яна йорэк, Невозможно тузәргә. Если ты меня не любишь, То придется уләргә. Если ты меня не любишь, То придется уләргә. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Полюбил күңел сине, Пожалей әзрәк мине. Почему хат язмыйсың, Наверно, яратмыйсың. Почему хат язмыйсың, Наверно, яратмыйсың. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши. Соймәсәң дә напиши, Күңелемне утеши.

Гади генә тугел минем сөйгән ярым. Әйтерсең лә чәчәк бәйләме, Аклык сафлык чәчкәм Шушы чәчәк белән язмышымны бергә бәйләдем. Күңелемдә бары чишмә агышлары, Аның гына моңлы тавышы Кирәк түгел миңа башка гүзәлләр дә, Кирәк түгел читләр язмышы. Чишелмәсен иде язмыш төеннәре, Иң яраткан кешең булганда Сөйгән ярың белән җирдә яшә икән Бәхет үзе дәшеп торганда. Яхшыдан да яхшы табылыр дип тагын, Яңа хисләр эзли башламам. Бергә бәйләп куйган язмыш төеннәрен, Беркайчан да сүтеп ташламам Рәхмәт язмышыма,сине тапканыма Йөрәгемнән чыга җыр гына Синең исеменне җырга кушам инде, Кайта-кайта яшьлек языма . Чишелмәсен иде язмыш төеннәре, Иң яраткан кешең булганда Сөйгән ярың белән җилдә яшә икән Бәхет үзе дәшеп торганда.

Утэ гомер, Утэ дилэр Утсэдэ кайгырмыйбыз. Эллэ жырлап яшэгэнгэ, Без бердэ картаймыбыз. Эх! гомер итэбез, Без яшлектэн китэбез. Яшлек иленнэн китсэк тэ, Жырлап гомер итэбез. Утэ гомер, инеш тосле, Ага да, ага гына. Мин бэхетле гашыйк булдым, Эх! дуслар яна гына. Эх! гомер итэбез, Без яшлектэн китэбез. Яшлек иленнэн китсэк тэ, Жырлап гомер итэбез. Кангырауда атлар килэ, Атлар килэ ярышып. Кайтыр идем яшлегемэ, Ялганыма ябышып.

Яратма кирәк түгел дип, Сагынма мине дисең, Үртәләп син йөрәгемне, Хәлләремә кермисең. Яратам, яратам, Яратам сине үлеп Башкаларга жаным һичтә, Булмый бит сине биреп. Артымнан тагылып көндә, Йөрмә кузләмә дисең, Йөрәгемнең шашып сине, Сөюләрен белмисең. Яратам, яратам, Яратам сине үлеп Башкаларга жаным һичтә, Булмый бит сине биреп. Ялындырма, ялындырма, Ялындырма син мине, Бирмәм сине башкаларга Булырсын тик минеке. Яратам, яратам, Яратам сине үлеп Башкаларга жаным һичтә, Булмый бит сине биреп.

Соясен ме дип сорыйсын Сине ничек соймим мин Күзләреннен карашлары Якты йолдызларга тин Соям җаным өзлеп соям Сою бар ул дөньяда ошан җаным син булмасан авыр миңа бу дөньяда Соям җаным өзлеп соям Сою бар ул дөньяда ошан җаным син булмасан авыр миңа бу дөньяда «Сөясеңме» дип сорыйсың Сөйми ничек түзим соң Тормыш күлен синнән башка, Ялгыз ничек йөзим соң Соям җаным өзлеп соям Сою бар ул дөньяда ошан җаным син булмасан авыр миңа бу дөньяда Алсу йөзләрең охшаган Күктәге нурлы айга «Сөясеңме» дип сорама Аңлыйсыңдыр болай да. Соям җаным өзлеп соям Сою бар ул дөньяда ошан җаным син булмасан авыр миңа бу дөньяда

Тагындай язлар килэ Кояш елмаеп колэ. Мэхэббэтнен ялгышлары Йорэкне телэ телэ. Тамчылар тамган чакта, Кар сулар аккна чакта, Ни очен сон тилмерэбез? Икебез ике якта. Язгы омет янара Карыйм алсу таннарга Бер карашын житэр иде Кунелемне анларга. Тамчылар тамган чакта, Кар сулар аккна чакта, Ни очен сон тилмерэбез? Икебез ике якта. Бэллур тамчы жырына Талда боре уяна. Безне кавыштырыр очен, Тамчылар тамган чакта, Кар сулар аккна чакта, Ни очен сон тилмерэбез? Икебез ике якта.

Кышкы буранга уралап Килэсен колэ-колэ Алсу бит алмаларыннан Кар бортеклэре убэ Конлэшэм сине кошлардан Карлдардан да конлэшэм Кар бураннарыдай дулыйм Бер кон сине курмэсэм Керфекэренне кагасын Гуя аккош канаты Сине кайчан очраттым да Гомерлеккэ яраттым Куллар кулда,уйлар уйда Эзлэребез янэшэ Беркемгэ дэ бирмим сине Бу ел кышта ярэшэм

Бураннар әле дә тынмаган, Кайтасы юлыма кар салган. Шулай да мин сиңа ашкынам, Сагынам шул сине сагынам. Кар салган кар яткан юллардан, Ашкынып кайтам мин яныңа. Син генә бары тик син генә, Кирәк шул наз көткән җаныма. Кайт әле, кайт дисең, очрашыйк, Сөйләшеп алырга булса да. Кайтасы юлымнан адашмам, Артымнан бураннар куса да. Кар салган кар яткан юллардан, Ашкынып кайтам мин яныңа. Син генә бары тик син генә, Кирәк шул наз көткән җаныма. Мәхәббәт көчлерәк яна ул, Арада сагыну булганда. Юлларда һәрвакыт җиңел бит, Шул хисләр озата барганда.